Vraag het Errol Een kijkje op de wereld van het ZTSF door de ogen van de Technisch medewerker
Koala's ‘Als koala heb je twee mogelijke woonplaatsen. Of je woont in een boom in Australië, of je woont in een boom in de dierentuin.’
Weet je wat luie beesten zijn? Koala’s! Iedereen houdt van ze, met die grote oren, die lieve oogjes en die dikke neus. Maar als ik naar een koala kijk zie ik gewoon een soort dikke, luie eekhoorn. Ze hangen altijd maar een beetje te hangen in de boom, en doen niets anders dan eten en slapen.
En waarom zouden ze ook iets anders doen? Als koala heb je twee mogelijke woonplaatsen. Of je woont in een boom in Australië, of je woont in een boom in de dierentuin. De belangrijkste natuurlijke vijand van de koala is de auto. Dus als koala hoef je je daar al niet druk over te maken: blijf gewoon in je boom en er kan je niets overkomen.
Nee, een koala heeft het maar simpel. Van veel eten worden ze dikker. Van dik worden worden ze zwaarder. Met zwaar zijn voorkomen ze dat ze meegenomen kunnen worden door een roofvogel. Daardoor kunnen ze de hele dag slapen. Slapen doen ze in een boom, en als je als koala zijnde de juiste boom uitzoekt, groeit aan diezelfde boom ook nog eten. Kortom: koala’s maken zich nergens zorgen over.
Sommige mensen zijn net koala’s. Ze maken zich nergens zorgen over en laten alles maar komen zoals het is. Vandaag schijt aan morgen, morgen schijt aan vandaag, dat lijkt het motto te zijn van dit soort “koala’s”. En wat moet je met dat soort mensen? Je moet je er flink aan ergeren, zou menig journalist zeggen. Gek genoeg denk ik daar anders over. Voor dit soort mensen kan ik alleen maar diep respect hebben.
Weet je wat de belangrijkste reden is dat ik me aan dingen erger? De reden is dat het gewoon menselijk is. Wij mensen hebben het nodig om ons aan dingen te ergeren. Ga maar eens na. Van hoeveel dingen waaraan je je dagelijks ergert heb je nu werkelijk last? En hoeveel dingen zijn er waar je eigenlijk geen last van hebt? Dat zijn er vast meer dan je gedacht had.
En weet je wat? Het maakt niet uit. Het is menselijk. Iedereen doet het. Wellicht heeft een mens het gewoon nodig om zichzelf beter te voelen. En toch… toch ben ik druk bezig dat te doorbreken. Ik probeer mezelf steeds minder te ergeren aan dingen die me eigenlijk niet storen. Dat is lastig. Maar als iedereen het nou eens zou proberen. Als iedereen nou eens zou proberen zich alleen nog te ergeren aan dingen waar je ook echt last van hebt. Niet doen alsof, maar écht je irritatiegrens verleggen. Pas dan ontrek je aan hoeveel kleine dingen je jezelf iedere dag ergert. Pas dan ontrek je hoe erg we het eigenlijk nodig hebben als mens om ons ergens aan te ergeren. Pas dan zul je het eens zijn met de laatste zin van mijn verhaal: Een diepe buiging voor de koala!
